حسگرهای زیستی برای سنجش ترکیبات موجود در عرق افراد دیابتی
نتایج تحقیقات یک تیم پژوهشی در دانشگاه کالیفرنیا برکلی که با مدیریت دکتر علی جاوی، استاد ایرانی در رشته مهندسی برق و علوم کامپیوتر انجام شد، تولید یک سنسور جدید بود که می‌تواند با استفاده از یک روش پردازش جدید، به سرعت تولید شود.
محققان از این سنسور‌جدید برای نظارت بر الکترولیت‌ها و متابولیت‌های موجود در عرق داوطلبانی که ورزش می‌کردند در مقایسه با افراد معمولی که تعریق طبیعی داشتند، استفاده نمودند.
این پژوهشگر ایرانی گفت: هدف از این پروژه فقط ساخت سنسور‌ها نیست، بلکه زمینه ساز شروع بسیاری از مطالعات کاربردی و در واقع رمزگشایی ترکیب موجود در عرق است.
دکتر جاوی گفت: برای این کار به سنسور‌هایی معتبر و قابل تکرار نیاز داریم تا بتوانیم چندین سنسور را در نقاط مختلف بدن قرار داده و آن‌ها را در موضوعات مختلف بکار بریم.سنسور‌های جدید از یک لوله میکروسکوپی مارپیچ یا میکروسیال تشکیل شده که عرق پوسترا سنجش می کند. سنسور‌ها با ردیابی سریع عرق درون لوله ی میکروسیال، می‌توانند میزان تعریق فرد را گزارش دهند.
این میکروفلوئید‌ها همچنین به سنسور‌های شیمیایی مجهز هستند که می‌توانند غلظت الکترولیت‌هایی مانند پتاسیم و سدیم و متابولیت‌هایی مانند گلوکزرا تشخیص دهند.
جاوی و تیم او با محققان مرکز تحقیقات فنی فنلاندVTT همکاری کردند تا راهی برای ساخت سریع قطعات سنسور در یک روش پردازش رول به رول تهیه کنند. پردازش رول به رول که به عنوان پردازش وب هم شناخته می‌شود، فرآیند ایجاد دستگاه‌های الکترونیکی روی رول پلاستیکیا فلز انعطاف پذیر است.
هیلتونن پژوهشگرVTT گفت: این روش پردازش باعث تولید حجم بالایی از قطعات یکبار مصرف با هزینه ی کم می‌شود.
احتمال حذف خونگیری از افراد مبتلا به دیابت
محققان دریافتند که میزان عرق موضعی می‌تواند نشان‌دهنده از دست رفتن مایعات بدن در حین ورزش باشد؛ به این معنی که امکان دارد ردیابی میزان عرق راهی باشد برای هشدار به ورزشکارانی که خود را خیلی سخت تحت فشار قرار می‌دهند. آن‌ها همچنین از این سنسور‌ها برای مقایسه ی سطح گلوکز عرق و سطح قندخون در بیماران سالم و دیابتی استفاده کردند.امید است که روزی، نظارت بر تعریق بتواند نیاز به اقدامات تهاجمی‌تر مانند خون گرفتن را دور بزند و زمان واقعی رسیدن به کم آبی یا خستگی را تعیین کند.
منبع:
www.fartaknews.com